έως, adj. m. habitant du Pirée, ESCHN. 1, 50 ; DÉM. 35, 13, etc. Baiter-Sauppe.

➳ Dans les inscr. att. la forme usuelle est Πειραεύς.

Étym. Πειραιεύς.

gén. αιέως, att. αιῶς, dat. αιεῖ, acc. αιέα, contr. att. ᾶ (ὁ) le Pirée, port et dème d’Athènes, ATT. etc.

➳ Gén. contr. Πειραιῶς, THC. 2, 93 ; DÉM. 91, 27, etc. ; acc. ion. Πειραιέα, HDT. 8, 85 ; att. Πειραῖα, XÉN. Hell. 5, 4, 34 ; DÉM. 539, 6, etc. Dans les inscr. att. rar. Πειραιεύς : acc. Πειραιέα, CIA. 2, 573, 22 (envir. 350 av. J.C.), etc. ; ou Πειραιᾶ, CIA. 2, 385, 11 (après 215 av. J.C.), dernier ex. connu de la forme en Πειραι- (v. Meisterh. p. 111, 9) ; d’ord. Πειραεύς.

Étym. v. ce mot ; v. Meisterh. p. 25, 1 ; 26, 6 ; 27, 10.

s. LGPN

or Πειραεύς (v. infr.), ὁ, Piraeus ; gen. Πειραιέως, Att. Πειραιῶς Th. 2.93, Isoc. 16.46, D. 8.7, 24.134, Moer. p. 314P. ; dat. Πειραιεῖ X. HG 2.4.30 ; acc. Πειραιᾶ ib. 5.44.34, Th. 2.93, Pl. R. 327a, D. 17.26 ; Ion. Πειραιέα Hdt. 8.85 ; — Loc. Πειραιοῖ, in Piraeus, X. HG 2.4.32, Ael. VH 2.13 ; Πειραιόθεν, from P., Alciphr. 2.4. — The form Πειραεύς is freq. in Inscrr., IG 2.2459b2, etc. ; Πειραέως AP 6.349 (Phld.) ; Πειραιεῖ Ar. Pax 165, but -αιεῖ ib. 145 ; — Adj. Πειραϊκός, ή, όν, IG2². 456.33, Plu. Sull. 14, etc.

Place, proper name

• Port and deme of ancient Athens, modern Piraeus in Attica. (TOPOS text)