ος, ον [μῑ] de Milet, HDT. 1, 19, etc. ; PLUT. Alc. 23, etc. ; subst. ὁ Μ. Milésien, originaire ou habitant de Milet en Carie, HDT. 1, 17, etc. ; THC. 1, 115, etc. ; XÉN. An. 1, 9, 9, etc. ; ἡ Μιλησία (s.-e. γῆ ou χώρα) le territoire de Milet, HDT. 1, 17, etc. ; THC. 8, 24, etc.

Étym. Μίλητος.

s. LGPN

α, ον, Milesian, Hdt. 1.17, etc. ; Μιλήσιοι, οἱ, the Milesians, Id. 5.28, etc. ; prov., πάλαι ποτ’ ἦσαν ἄλκιμοι M. Anacr. 85; Μιλησίη (sc. χώρα), ἡ, Hdt. 5.29; — also Μιλησιακός, ή, όν, Plu. Crass. 32, etc. ; Μιλησιακά, τά, title of work by Aristides; — pecul. fem. Μιλησίς, ίδος, παρθενικαί Parth. Fr. 29.6.