ή, όν [ᾰ] de Mégare, AR. Ach. 521, etc. ; ἡ Μεγαρική, XÉN. Hell. 5, 4, 18, etc. la Mégaride ; οἱ Μεγαρικοί, ARSTT. Metaph. 8, 3, 1, les philosophes de Mégare, disciples d’Euclide.

Étym. Μέγαρα.

ή, όν, Megarian, Ar. Ach. 522, etc. ; Μεγαρικοὶ κέραμοι, and in the language of trade Μεγαρικά, Megarian pottery, Sch. Ar. Nu. 1205; cf. Μαγαρικός ; Μεγαρικοί, οἱ, philosophers of the Megarian school, Arist. Metaph. 1046b29, D.L. 2.106; οἱ M. διαλεκτικοί Phld. Rh. 1.279 S. ; M. ἐρωτήματα Chrysipp. Stoic. 2.90; fem. Μεγαρίς (sc. γῆ), Megarian territory, Th. 2.31, etc.