ωος (ὁ) [ῑ] Minôs, roi de Crète et législateur, IL. 13, 450, etc.

➳ Gén. Μίνωος, OD. 11, 322 ; 17, 523, ou Μίνω, HDT. 1, 173 ; THC. 1, 8 ; XÉN. Mem. 4, 2, 33 ; PLAT. Min. 318 e, etc. Dat. Μίνωϊ, NONN. D. 7, 361, etc. ; EL. N.A. 5, 2 ; LUC. Hes. 8, etc. ou Μίνῳ, PLAT. Min. 319 c ; PLUT. Num. 4, etc. Acc. Μίνωα, IL. 13, 450 ; OD. 11, 568, ou Μίνων, IL. 14, 322, ou Μίνω, HDT. 7, 170, 171.

s. LGPN

[ῑ, but also ῐ Pl.Com. 15 D.], ὁ, Minos, Hom., etc. ; gen. Μίνωος Od. 11.322, 17.523; acc. Μίνωα Il. 13.450, Od. 11.568; also gen. Μίνω Hdt. 1.173; acc. Μίνων Il. 14.322, Hdt. 7.171, Μίνω A. Ch. 618 (lyr.), Pl. Lg. 630d, A.R. 3.1107; dat. Μίνῳ Pl. Grg. 524a; — Adj. Μινώϊος, α, ον, Att. -ῷος, h.Ap. 393, etc. ; Μινῷος, ὁ (sc. μήν), name of fictitious month, Luc. VH 2.13; Μινῴα, ἡ, a kind of grape, Hsch. ; — fem. Μινωΐς, ΐδος, A.R. 2.299; νύμφη, i.e. Ariadne, Call. in PSI 9.1092.59.