ητος (ὁ) adj. m. de Magnésie :
      1 en parl. de pers. et de choses : PD. P. 3, 45 ; THC. 2, 101 ; XÉN. An. 6, 1, 7 ; SOPH. El. 705, etc. ;
      2 particul. ὁ Μάγνης λίθος, PORPH. Abst. 4, 20, la pierre de Magnès, càd. l’aimant (primit. λίθος Ἡρακλεία) ou plus rar. sorte de talc, pierre brillante comme de l’argent, TH.

ητος (ὁ) Magnès, poète de l’ancienne comédie, AR. Eq. 520 ; ARSTT. Poet. 3, etc.

s. LGPN

ητος, ὁ, Magnesian, i.e. a dweller in Magnesia in Thessaly, Il. 2.756, S. El. 705, etc. ; or in Magnesia in Lydia, Hdt. 3.90, etc. ; — fem. Μάγνησσα Theoc. 22.79; — hence Μαγνησίη, ἡ, Magnesia in Asia, Hdt. 3.122, al. ; in Thessaly, Id. 7.176, al. ; — Adj. Μαγνητικός, ή, όν, Magnesian, A. Pers. 492; fem. Μαγνῆτις, ιδος, ἵπποι Pi. P. 2.45, cf. S. Fr. 1066. Μάγνης (sc. οἶνος), ὁ, Hermipp. 82. a throw of the dice, Hsch. Μαγνῆτις λίθος, ἡ, the magnet, E. Fr. 567, cf. Pl. Ion 533d, Eub. 77, etc. ; without λίθος, Sch. Pl. R. 600a; also ἡ Μαγνησίη λίθος Hp. Int. 21, cf. Ach.Tat. 1.17; ἡ Μάγνησσα Orph. L. 307; ὁ Μάγνης λίθος Porph. Abst. 4.20; ὁ M. alone, Alex.Aphr. Pr. 2.59; M. ὁ πνέων PMagPar. 1.2631; also ὁ Μαγνήτης λίθος Dsc. 5.130, Phlp. in Ph. 403.23; ἡ Μαγνῆτις πέτρα Dsc. 5.126. Μαγνῆτις λίθος, also, a mineral resembling silver, prob. a kind of talc, Thphr. Lap. 41. μαγνησία, ἡ, name of several ores and metallic amalgams, Zos.Alch. p. 188 B., Maria ap. eund. p. 192 B.