ή, όν, de Crète, crétois, HDT. 1, 173 ; ESCHL. Ch. 616 ; XÉN. Cyn. 10, 1 ; AR. Ran. 849, etc. ; τὸ Κρητικὸν πέλαγος, THC. 4, 53, la mer de Crète, partie de la mer Égée ; ὁ κρητικός (s.-e. πούς) t. de pros. le crétique ou amphimacre, pied d’une brève entre deux longues, HÉPH. 3, 2 ; κρ. ῥυθμός, DH. Comp. p. 204, le rythme ou le vers crétique ; ἡ κρητική (s.-e. βοτάνη) DIOSC. 3, 36, le diptame, plante ; τὸ Κρητικόν (s.-e. ἱμάτιον) AR. Th. 730, etc. sorte de vêtement court.

Étym. Κρής.

s. LGPN

ή, όν, Cretan, A. Ch. 616 (lyr.), Ar. Ra. 849, etc. ; τὸ Κ. πέλαγος Th. 4.53, etc. Adv. -κῶς in Cretan fashion, Ar. Ec. 1165. Κρητικόν (sc. ἱμάτιον), τό, short garment, used at sacred rites, Id. Th. 730, Eup. 311. Κρητικός (sc. ποῦς), ὁ, a metrical foot [– ˘ –], = ἀμφίμακρος, Heph. 3.2, cf. A.D. Pron. 50.16; so ἔγειρε…, Μοῦσα, Κ. μέλος Cratin. 222; τὸ Κ. (sc. μέτρον) Heph. 13.1; Κ. ῥυθμός, ῥυθμοί, D.H. Comp. 25, Str. 10.4.16.