ᾳκός (ὁ) [ᾱκ]
      1 adj. de Thrace, Thrace, AR. Lys. 563, Ach. 169 ; XÉN. An. 7, 3, 26, etc. ;
      2 subst. un Thrace, IL. 4, 519 ; 24, 234, etc. ; οἱ Θρᾷκες, les Thraces, XÉN. An. 6, 4, 2, etc.

➳ Ion. et épq. Θρῆϊξ, -ϊκος, plur. -ϊκες [ῐκ] IL. 2, 595, etc. ; A.RH. 1, 637, etc. ; ou [ῑκ] A.RH. 1, 24, 632 ; NONN. D. 48, 194, etc. Ion. Θρῄξ ou Θρῇξ, gén. Θρῃκός, etc. ; plur. Θρῇκες, IL. 5, 462, etc. ; EUR. Hec. 682, etc. ; dat. pl. Θρῃξί, EUR. Hec. 428, etc. ; épq. Θρῄκεσσιν, A.RH. 2, 238. Θρᾷξ (non Θρᾶξ) dans les inscr. att. ; v. Meisterh. p. 50, 21.

Θρᾳκός, ὁ, Thracian; Ep. and Ion. Θρῆϊξ, ϊκος [ῐ, but ῑ in Nic. Th. 49, Call. Aet. Oxy. 2079.13, A.R. 1.24, 632, etc.], Il. 4.533, Hdt. 1.28, etc. ; Ep. and Trag. contr. Θρῇξ, Θρῃκός, Il. 24.234, etc., to be read for Θρᾷξ in E. Hec. 428, Fr. 360.48; Ion. dat. pl. Θρήϊξιν [˘ – ˘] Archil. Supp. 4.48; — fem. Θρᾷσσα.