οῦ (ὁ) [ᾰ] Thessalos :
      1 fils d’Hèraklès, IL. 2, 670 ;
      2 autres, HDT. 5, 46 ; THC. 1, 20, etc.

att. Θετταλός, ή, όν [ᾰ] de Thessalie, Thessalien, HDT. 7, 130 ; ESCHL. Pers. 849 ; SOPH. El. 703, etc.

➳ Θεσσαλός, PD. TRAG. HDT. THC. etc. ; Θετταλός, AR. ARSTT. etc. ; dans les inscr. att. CIA. 2, 54, a, 16 (363 av. J.C.), etc. ; une seule fois Θεσσαλός, CIA. 2, 184, 2 (323/322 av. J.C.) ; v. Meisterh. p. 77, § 36, 3.

s. LGPN

Att. Θετταλός, ή, όν, Thessalian, Hdt. 5.63, etc. ; prov., Θ. σόφισμα a Thessalian trick, E. Ph. 1407; Θ. νόμισμα, i.e. false money, Phot. ; Thess. Πετθαλός IG 9(2).258 (Cierium), 517.14 (Larissa); Boeot. Φετταλός (as pr. n.) ib. 7.2430.8. pr. n. of a physician of the Methodic School; — hence Adj. Θεσσάλειος, α, ον, Gal. 15.763, al.
fem. Θεσσαλίς, ίδος, Thessalian, κυνῆ S. OC 314; as Subst. Θετταλίς, ἡ, a kind of shoe, Lysipp. 2.