GRC
Δύσπαρις
JSON
Bailly
Δύσ·παρις, gén. ιδος, voc. ι [ᾰῐδ] malheureux ou funeste Pâris, IL. 3, 39 ; 13, 769 ; ARSTD. t. 2, 255.
Étym. δ. Πάρις, cf. Αἰνόπαρις, Δυσελένη.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
ιδος, ὁ, unhappy Paris, Paris of ill omen, Il. 3.39, 13.769, Luc. DMort. 19.1.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
ιδος, Unglücks-Paris, Homer zweimal, Il. 3.39, 13.769 Δύσπαρι, εἶδος ἄριστε, γυναιμανές, ἠπεροπευτά, Apoll. Lex.Hom. p. 60.31 Δύσπαρι· δυσώνυμε, κακῶς παρωνομασμένε. Vgl. Κακοΐλιος und Ἄιρος. – Alcman bei Scholl. Il. 3.39 u. bei Eust. p. 379.38 (Bergk PLG ed. 2 p. 642 frgm. 31) Δύσπαρις, αἰνόπαρις, κακὸν Ἑλλάδι βωτιανείρῃ. – Luc. Mort.D. 19.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
