ων (τὰ) [ῐ] Dioméies, dème attique de la tribu Ægéïde, AR. Ran. 651.

Étym. Δίομος.

ων, τὰ, n. pl., in EM. Διομεία, ας, ἡ, b. Plut. exil. 6 Διωμίς, ίδος, f., häufig Διομεῖς, έων genannt, s. Heges. b. Ath. 6.260a, 14.614d, Suid., Hesych., Aßmannshaufen (s. Δίομος), attischer Demos der ägeischen Phyle mit einem Tempel u. Feste des Herakles, Ar. Ran. 651 u. Schol., Hyper. b. Harp. ἐν Διομείοις, St.B. s.v. u. s. Κυνόσαργες, Ross Dem. Att. I. -- Einw. Διομειεύς-Διομεῖες, Διομεύς-Διομεῖς, Διομεεύς, Διομαιεύς.

Place, proper name

• ancient deme of Attica located near the Diomeian gate. (TOPOS text)