ας (ἡ) Dékéleia (Décélie) dème attique de la tribu Hippothoontide, THC. 6, 93 ; 7, 27, etc. ; XÉN. DÉM. etc.

➳ Ion. -ελέη, HDT. 9, 15, etc.

Ion. -έη, ἡ, a place in Attica, Hdt., etc. ; — Δεκελεύς, έως, ὁ, a Decelean, Hdt. 9.73; but Δεκελειεύς Inscrr. Att., as IG 2.660, al. ; δεκαεεύς ib. 2.1247, al. ; Adj. Δεκελεικός, ή, όν, Decelean, ὁ Δ. πόλεμος, name given to the latter part of the Pelop. war, Isoc. 8.37, etc.
Advbs. Δεκελεῆθεν from Δεκέλεια, Hdt. l.c. ; Δεκελειόθεν Lys. 23.2. Δεκελείασιν at Δεκέλεια, Isoc. 8.84. Δεκελείαζε to Δεκέλεια, St.Byz.

Place, proper name

• ancient deme of Attica located at Tatoi. (TOPOS text)