ή, όν, grec, LYC. 605 ; subst. οἱ Γραικοί, les Grecs, nom qqf. employé après Aristote au lieu de Ἕλληνες, CALL. fr. 160 ; A. ÉTOL. fr. 2 ; en mauv. part chez les Romains (cf. lat. Græculus), PLUT. Cato ma. 9 ; Cic. 5 ; etc.

ὁ, Greek, Ἕλληνες ὠνομάσθησαν τὸ πρότερον Γραικοὶ καλούμενοι Marm. Par. 11 (iv BC), cf. Arist. Mete. 352b2, Apollod. 1.7.3, Call. Fr. 104, Lyc. 532, etc. ; Γραῖκες Alcm. 134, S. Fr. 518 is of doubtful meaning, cf. also Ῥαικός ; — hence Γραικίτης, ου, ὁ, Lyc. 605. (Local name for a tribe in West Greece, applied by the Italians to Greeks in general.)